Rouwproces na amputatie

Als je een amputatie hebt ondergaan of binnenkort moet ondergaan, krijg je ongetwijfeld te maken met een hoop emoties. Voor een goede verwerking is het belangrijk om de verschillende fases van dit rouwproces te herkennen en te begrijpen.

Misschien voel je je onzeker, eenzaam of verdrietig. Of misschien had je zoveel pijn dat de amputatie juist voor opluchting zorgde. Of ben je boos dat dit net jóu moest overkomen. Wat je ook voelt; het is heel normaal. Veel mensen die die een amputatie hebben ondergaan, maken namelijk een rouwproces door. En ondanks dat geen mens op dezelfde manier rouwt, zijn er wel fases vast te stellen die (vrijwel) iedereen doormaakt. Voor een goede verwerking is het belangrijk om deze verschillende fases van het rouwproces te herkennen en te begrijpen.

1. Ontkenning

In de ontkenningsfase weigert iemand bewust of onbewust om de waarheid onder ogen te zien. Dit is een natuurlijke vorm van zelfbescherming. Vooral mensen die een ledemaat kwijtraken door een ongeluk krijgen te maken met ontkenning. Deze fase komt minder vaak voor bij mensen bij wie de amputatie gepland was.

2. Boosheid

Zodra de waarheid doordringt ontstaat er vaak boosheid. Sommige mensen zullen na een amputatie dan ook de arts, de omgeving of God de schuld geven van hun verlies.

3. De strijd aangaan

In deze fase proberen mensen de werkelijkheid van de amputatie uit te stellen door de strijd aan te gaan of te onderhandelen. Dat kan met de arts zijn, maar ook met een hogere macht (‘Ik beloof een beter persoon te zijn als…’).

4. Verdriet en depressiea

In deze fase wordt boosheid vervangen door depressie. Dit is waarschijnlijk de moeilijkste fase van het rouwproces, maar onthoud: ook dit is normaal. Veelvoorkomende symptomen van depressie zijn teveel of te weinig slaap, negatieve gevoelens over de toekomst, gevoelens van hopeloosheid en gedachten over de dood. Depressie is echter zeker geen teken van zwakte en moet zo ook zeker niet gezien worden. Het is te behandelen. Aarzel dan ook zeker niet om hulp te vragen bij je arts, verpleger, familie en vrienden.

5. Aanvaarding

Hoeveel verdriet en pijn iemand ook heeft na een amputatie; er komt een dag dat het verlies een plaatsje krijgt. Dat betekent niet meer dat je nooit meer verdrietig bent of niet meer nadenkt over de amputatie. Het betekent wél dat je probeert om je leven in te richten zonder het ledemaat dat geamputeerd is.